drie boeken #39: Siegfried Bracke

“Ik ben tot het inzicht gekomen dat boeken gebruiksvoorwerpen zijn en dat je daarmee omgaat zoals met andere gebruiksvoorwerpen, dat je die dus ook weggooit.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Siegfried Bracke.

Siegfried Bracke (1953) is erevoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, ex-gemeenteraadslid van de stad Gent en oud-journalist bij de VRT. Hij is op dit moment nog steeds lid van de partij N-VA.

Ik heb hem thuis bezocht in het centrum van Mol. Het eerste wat je ziet als je het huis binnenkomt, is een boekenkast rechts in de inkomhal. We hebben gepraat op het terras achter het huis, vandaar de fluitende vogeltjes op de achtergrond.

Ons gesprek ging over Hugo Claus, over wie Siegfried Bracke vol vuur en enthousiasme spreekt. Hij kiest een politiek boek en vertelt dat hij noch de politiek, noch de journalistiek mist. En op het einde van de aflevering heeft hij het ook eventjes over het belang dat kennis speelde in zijn eigen opvoeding.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Siegfried Bracke.

“Ik heb drie boeken gekozen waarvan de gemeenschappelijke noemer een virus is.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Siegfried Bracke.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

HipstamaticPhoto-617620795.164211.jpg — de boekenkast van Siegfried Bracke

“De Geruchten is het boek dat ik zelf al het meest heb gelezen, 15 à 16 keer. Ik vind het het magnum opus van Hugo Claus. De Geruchten is poëzie, Grieks drama, Claus op zijn aller-allerbest.”

1. Hugo Claus: De Geruchten

“Een boek over schuld en hoe dat politiek wordt vertaald. Als je wil weten hoe partijpolitiek werkt, lees dan De dokter is uw kameraad niet.”

2. Louis Van Dievel: De Dokter is uw kameraad niet

547x840

3. José Saramago: Het Verzuim van de dood

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Siegfried Bracke.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Fjodor Dostojevski

-Hugo Claus: Het verdriet van België

-Homerus: Ilias

-Hugo Claus: De Metsiers

-Hugo Claus: De Oostakkerse gedichten

-Robert Harris: Cicero

-Robert Harris: De Officier

–Louis Paul Boon

-Theodore Dalrymple: Leven aan de onderkant

Links:

–de website van Siegfried Bracke

-de website van De Slegte

–de laudatio van Siegfried Bracke voor De dokter is mijn kameraad niet

“Ik kom uit een gezin waar kennis verschrikkelijk hoog aangeschreven stond.”

Steun deze podcast en klik hier voor één maand De Morgen digitaal gratis!

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Muziek onder deze podcast: Stoned by Alexander Nakarada | https://www.serpentsoundstudios.com Music promoted by https://www.free-stock-music.com Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/

Siegfried Bracke

28 juli 202011 augustus 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #38: Heidi Lenaerts

“Toen ik een klein kindje was, wou ik een boekenkast met een ladder en een zithoek, en die droom is nu uitgekomen.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Heidi Lenaerts.

Ik was voor deze aflevering thuis bij Heidi Lenaerts (1975), presentatrice bij Klara. Vroeger werkte ze ook voor Ketnet en bij Studio Brussel, waar wij jarenlang samen het bekroonde ochtendprogramma hebben gepresenteerd.

Als je binnenkomt in het ‘zeehuis’ van Heidi en haar man Ronald Verhaegen, in de Belle Epoque wijk van de stad Oostende, is het eerste wat je ziet de enorme, op maat gemaakte boekenkast. Heidi vertelt er in deze aflevering alles over. Er staan ook massa’s boeken op de kamer van hun dochters Lily Rose en Bonnie Lotta, in het toilet, en in de muziekkamer van Ronald staan de muziekbiografieën.

We hebben gepraat over Heidi’s liefde voor Parijs en voor Jane Birkin, en op welke manier ze voor zichzelf kracht put uit de levensloop van Frida Kahlo. Ze werd even emotioneel toen ze vertelde over Thomas Blondeau, de Vlaamse schrijver die veel te vroeg gestorven is.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Heidi Lenaerts.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Heidi Lenaerts.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

De boekenkast van Heidi Lenaerts.JPG — de boekenkast van Heidi Lenaerts

“Jane Birkin heeft haar overleden dochter Kate in mijn boek getekend.”

1. Jane Birkin & Gabrielle Crawford: Attachments

“Als Frida Kahlo in bed lag omdat er weer iets scheelde, dan nog deed ze haar mooiste kleed en haar ringen aan en haar lange haar omhoog met vlechten en bloemen in. Ik ben zelf chronisch ziek, ik heb reuma, dus ik moet voortdurend medicatie nemen, waarschijnlijk tot het einde van mijn leven. En Frida Kahlo geeft mij inspiratie, ik word daar blij van, ik vind het sterk dat ze dat deed.”

2. Claire Wilcox: Frida Kahlo. Making Her Self Up

550x684

“Ik heb Thomas Blondeau gezien in september, hij is gestorven in oktober, we hebben toen heel lang gebabbeld, en het ging erover dat hij zich zo goed voelde, dit boek werd ook zo goed gerecenseerd, en dan ineens, een maand later…. Het was voor mij de eerste keer dat de dood zo dichtbij kwam.”

3. Thomas Blondeau: Het West-Vlaams Versierhandboek

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Heidi Lenaerts.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Koen Peeters: Kamer in Oostende

-Eric de Kuyper

-Claude Blondeel: Oostende & Compagnie

-Mars: La Vie d’Ostende

-Jan van Dorp: Flamand des vagues

-Jennifer Vrielinck: Ondine

-Leo Tolstoj: Anna Karenina

–J.M. Coetzee

-John Green

-Roald Dahl: De Griezels

-Anne Frank: Het Achterhuis

-Elena Favilli: Bedtijdverhalen voor rebelse meisjes

-Janny Van der Molen: Buiten is het oorlog: Anne Frank en haar wereld

-Reni Eddo-Lodge: Why I’m No Longer Talking to White People About Race

-Ta-Nehisi Coates: Tussen de wereld en mij

-Scarlett Curtis: Feminists Don’t Wear Pink (and Other Lies)

-Brené Brown: De kracht van kwetsbaarheid

-Susan Cain: Quiet

-Dorothy Parker

-Jean-Paul Sartre

-Simone de Beauvoir

-Yasmin Zeinab: Sundays in Paris

-Leila Slimani: Een zachte hand

-Lindsey Tramuta: The New Parisienne

-Thomas Blondeau: eX

-Thomas Blondeau: Donderhart

-Donna Tartt: The Goldfinch

–Roderik Six: De boekendokter

-Samuel Beckett

-Martha Gellhorn: De ogen van miljoenen. Brieven 1930-1996.

-Ernest Hemingway

-Arnon Grunberg: Tirza

-Connie Palmen: I.M.

-Connie Palmen: De vriendschap

-Elena Ferrante: De geniale vriendin

Links:

-Heidi Lenaerts op instagram

-Heidi Lenaerts bij Klara

-film La Piscine

-boekhandel L’Ecume des pages in Parijs

-film Mrs. Parker and the Vicious Circle

–bibDaten in de bibliotheek van Oostende

-boekhandel Foyles in Londen

-boekhandel Daunt books in Londen

Steun deze podcast en klik hier voor één maand De Morgen digitaal gratis!

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Heidi Lenaerts

21 juli 20204 augustus 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Sander Kollaard: Uit het leven van een hond

Merkwaardig boekje; ik heb Uit het leven van een hond gelezen, de roman waarmee de Nederlandse schrijver Sander Kollaard de Libris Literatuur Prijs 2020 won.

Uit het leven van een hond is het verhaal van de alleenstaande verpleegkundige Henk van Doorn. Henk is 56 jaar en ontdekt dat zijn hond Schurk aan hartfalen lijdt. De ziekte van zijn hond doet hem nadenken over zijn eigen leven. Hij vertelt over zijn scheiding, de relatie met zijn broer en de liefde voor zijn nichtje Rosa. Je voelt hoe hij weinig aansluiting vindt bij mensen en graag in boeken vlucht. Het lijkt een eenvoudige schets van een gewone man met een klein leven, een bespiegeling over de tegenstelling tussen levenslust en de dood die steeds naderbij komt.

Merkwaardig aan dit boek is dat de titel (én de prijs die het kreeg) een verwachting van grootsheid schept, een dramatiek suggereert die nooit aanwezig is in het boek. Integendeel, wat Sander Kollaard net doet is elk mogelijk dramatisch cliché zorgvuldig uit de weg gaan. Alles wat je als lezer verwacht, en wat het geheel dramatisch kan maken, gebeurt niét. Daardoor is Uit het leven van een hond bij uitstek een anti-spektakelroman. Een verhaal over de kleinheid van een leven, met een onopvallende hoofdfiguur, een verhaal over een man met een hond, en een hart dat klopt.

“Het hart klopt, denkt Henk van Doorn als hij wakker wordt, en het bloed stroomt. Goedbeschouwd is dat het verstandigste wat je erover kunt zeggen.” (p. 9)

HipstamaticPhoto-616929022.470521.jpg

de website van Sander Kollaard

20 juli 2020 door wimoosterlinck

Drie Duvels en een ginger beer – coronadagboek 6

“Ik ga mijn baas halen”, sprak de jongeman en draaide zich om. “Want als er iets gebeurt, dan moeten we meteen de baas halen”, legde hij uit.

Onzeker keken wij elkaar aan. We waren op Gent Jazz, de coronaversie van het zomerfestival op het terrein van de Gentse Bijloke. We zaten met vier vrienden aan een tafeltje. De regels waren streng. We mochten enkel binnen met een mondmasker. We mochten enkel rondlopen met een mondmasker. We mochten enkel naar het toilet met een mondmasker.

Als we iets wilden drinken, moesten we dat bestellen bij een jongen of meisje met een schortje. Drank rechtstreeks bestellen aan de bar was verboden. Tussen de bomen waren looplijnen getekend, zitzones afgebakend en ontsmettingapparaten geïnstalleerd. Tafeltjes of stoelen mochten niet verplaatst, noch feestelijk in het rond gegooid worden. Streng maar rechtvaardig. Het virus moet kapot. Samen tegen corona.

Het was prachtig, lommerrijk en gezellig. Het enige nadeel was dat je nauwelijks iets van het podium kon zien. Elke bubbel van vier mensen aan een tafeltje moest ver genoeg uit elkaar blijven, waardoor iedereen wijd verspreid over het terrein zat. Zò wijd, dat de helft van het publiek geen idee had wat er zich op het podium afspeelde. Nu, het was jazz, dus sowieso was het onderscheid tussen de soundcheck en het echte concert eerder iets voor gevorderden.

Wij konden bij aankomst enkel nog kiezen tussen een tafeltje achteraan waar je perfect kon zien maar nauwelijks iets kon horen, of een tafeltje opzij waar het geluid perfect was maar waar je niks van het podium kon zien. Dat laatste tafeltje werd door onze begeleidster geroemd voor zijn gezelligheid. En dat was het ook: gezellig. We hebben heerlijk zitten praten terwijl een jazzgroep naar verluidt van jetje aan het geven was op het podium dat verderop tussen de boomkruinen verborgen lag.

En toen kwam dus de jongeman. We hadden drie Duvels en voor mij een ginger beer besteld, terwijl hij met één Duvel en twee ginger beers kwam aandraven. Toen de vergissing duidelijk werd, sprak hij met een blik van definitieve ontreddering in zijn ogen: “ik ga mijn baas halen”.

In een verbeten spanning wachtten wij op de baas. Hadden we een regel overtreden? Was het voor onze eigen veiligheid verboden om obers attent te maken op een verkeerde bestelling? Zouden ze ons preventief van het terrein verwijderen? Hadden we onderweg naar het toilet de verkeerde route gevolgd? Zou de jongen ontslagen worden? Waren dat de voeten van een gitarist op het podium? Veel vragen, geen antwoorden.

Enkele minuten later kwam de baas naar ons tafeltje toegestapt, met de jongen in haar kielzog. Na onze uitleg over de drie Duvels en de ginger beer sprak de baas: “ah, nu is het duidelijk!”, wat de vraag opriep wat er daarvoor niet duidelijk was of welke versie van het verhaal haar eerder ter ore was gekomen. En ging ze hoogstpersoonlijk onze bestelling halen, niet gehinderd door looplijnen, contactloze betaalsystemen of het feit dat ze geen schortje droeg.

Intussen werd ons tafeltje stilaan vreemd bekeken door onze buurtbubbels die zich afvroegen waarom wij de hele tijd bezoek kregen van de baas, en had één van onze buurtafeltjes een soort illegaal transmissiesysteem geïnstalleerd met een camera op een boom waardoor je aan je tafeltje op je gsm toch kon zien wat er op het podium gebeurde. Enfin, het soort dingen waarmee mensen zich bezighouden als ze tijdens een optreden de band niet kunnen zien.

“Nu is het zeker in orde?” sprak de baas ons moederlijk toe terwijl ze de drankjes op ons gezellig tafeltje zette, waarop wij in koor: “ja mevrouw!” riepen. Dit begon meer en meer op het vijfde leerjaar te lijken, maar dan met mondmaskers en een ongedefinieerde drumsolo op de achtergrond.

En toen was het eindelijk genieten geblazen. Van Gent Jazz. Van de voor de rest feilloze organisatie. Van ons tafeltje met de tomeloze gezelligheid. Van onze drie Duvels en de ginger beer. Turend naar het gsm-schermpje van onze buren.

Ergens in de verte speelde een onzichtbare man op een trompet.

HipstamaticPhoto-616534485.071437.JPG

16 juli 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #37: Mohamed Ouaamari

“Als je een voetballer bent, wil iedereen Messi of Ronaldo zijn, maar ik wil Willem Elsschot zijn als het gaat over schrijven.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Mohamed Ouaamari.

Mohamed Ouaamari (1991) is columnist en schrijver. Hij publiceerde recent het boek Groetjes uit Vlaanderen, waarin hij de afgelopen 30 jaar in Vlaanderen vertelt vanuit het standpunt van een Marokkaanse Antwerpenaar en moslim. Naast zijn schrijverscarrière werkt hij als zelfstandig grafisch vormgever en digitaal marketeer. Hij is bekend geworden door een twitterbericht; dat verhaal hoor je in deze aflevering.

We hadden afgesproken thuis op zijn appartement in Antwerpen, waar we samen in de zetel gingen zitten om over boeken te praten, terwijl zijn vrouw in de kamer ernaast aan het studeren was. Ons gesprek ging over Willem Elsschot, over hoe belangrijk de bibliotheek voor hem was in zijn jeugd, en over zijn eerste ervaring met racisme.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Mohamed Ouaamari.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Mohamed Ouaamari.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

“Toen ik kind was, bezaten wij thuis geen boeken, maar de plaatselijke bibliotheek was het mooiste wat ik in mijn jeugd heb gehad.”

HipstamaticPhoto-615372550.216970.jpg — de boekenkast van Mohamed Ouaamari

“Ik houd ongelooflijk van het cynische en het absurde bij Camus. Ik leef daarvan: het absurde, het Belgische, René Magritte.”

1a. Albert Camus: De vreemdeling

528x840

Moussa of de dood van een Arabier is een contraroman, die het verhaal vertelt van de naamloze Arabier die in De vreemdeling van Camus vermoord wordt. Het gaat over hoe de geschiedenis die Arabier is vergeten.

1b. Kamel Daoud: Moussa of de dood van een Arabier

9789026332890-moussa-of-de-dood-van-een-arabier-l-LQ-f.jpg.png

“Suketu Mehta is een Brit van Indische afkomst die nu in de VS woont. Hij beschrijft waarom mensen vandaag migreren: door de huidige, vooral economische kolonisatie.”

2. Suketu Mehta: Manifest van een immigrant

“Kaas is een fantastisch verhaal waarin ik mij zo hard herken. Ik ben ook een zelfstandige ondernemer, ik ben verschrikkelijk in administratie en in het organisatorische. Ik ben ook heel slecht in neen zeggen. (lacht)”

3. Willem Elsschot: Kaas

550x808

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Mohamed Ouaamari.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Mohamed Ouaamari: Groetjes uit Vlaanderen

-Merho: De Kiekeboes (stripreeks)

-Jef Nys: Jommeke (stripreeks)

-Willy Vandersteen: Suske en Wiske (stripreeks)

-Louis Salvérius en Raoul Cauvin: De Blauwbloezen (stripreeks)

-Marc De Bel: De Boeboeks (stripreeks)

-A.C. Baantjer

-Tom Van Grieken

–Jef Geeraerts

-Serge Bramly: Leonardo

-Arnon Grunberg

-Yuval Noah Harari: Sapiens

Links:

-Mohamed Ouaamari op twitter

-Mohamed Ouaamari bij Uitgeverij Prometheus

Steun deze podcast en klik hier voor één maand De Morgen digitaal gratis!

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Mohamed Ouaamari

14 juli 202028 juli 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Roald Dahl: Joris en de geheimzinnige toverdrank

Ik lees voor mijn dochter Roos alle boeken van Roald Dahl voor. Vandaag hebben we Joris en de geheimzinnige toverdrank uitgelezen. Over het jongetje Joris dat op zijn vreselijke grootmoeder moet passen en voor haar een toverdrank klaarmaakt die alles bevat wat hij in huis kan vinden…

Eerder lazen we ook al Matilda (2 keer), Sjakie en de chocoladefabriek, De Griezels, De reuzenperzik, De giraffe, de peli en ik, De GVR en Daantje, de wereldkampioen.

HipstamaticPhoto-616266906.513224.jpg

13 juli 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Willem Elsschot: Lijmen/Het been

Lijmen en Het been zijn twee klassieke verhalen van de Antwerpse schrijver Willem Elsschot. Lijmen dateert van 1923, het vervolgverhaal Het been verscheen in 1938. De verhalen gaan over de meedogenloze commerçant Boorman en zijn secretaris Frans Laarmans.

Boorman is uitgever van het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen maar noemt zichzelf handelaar in papier. Elke editie van zijn tijdschrift bevat een reportage over een bedrijf en wordt door Boorman ook enkel aan dat bedrijf verkocht. Op sluwe wijze slaagt hij erin zijn klanten tienduizenden nutteloze exemplaren van het Wereldtijdschrift aan te smeren. Tot hij zijn vaste truc uithaalt bij de oude Brusselse firma Lauwereyssen die keukenliftjes maakt, en alles misloopt.

Willem Elsschot baseerde zich voor deze verhalen op het echt bestaande tijdschrift La Revue Continentale Illustrée: industrie, finance, commerce, éducation, van zijn vriend Jules Valenpint (bron: Wikipedia), waarvoor hij zelf schreef. Lijmen/Het been gaat over een man (Laarmans) die zich slecht thuisvoelt in de commerciële wereld waarin hij belandt (net zoals in Kaas). Elsschot beschrijft kurkdroog en genadeloos de wereld van de commercie, van de Vlaamse ambtenarij, én de absurditeit van het land waarin wij leven.

HipstamaticPhoto-615926616.846350.jpg

12 juli 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #36: Freek Braeckman

“Af en toe kom je boeken tegen die een rechtstreekse toegang vinden naar het diepst verscholen plekje van je hart. Ik zeg tegen mijn vrienden: wie mij wil begrijpen, moet Caesarion van Tommy Wieringa lezen.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Freek Braeckman.

Freek Braeckman (1979) is nieuwsanker en televisiepresentator. Hij heeft gewerkt voor Radio 2 en voor Karrewiet, hij heeft verschillende televisieprogramma’s gepresenteerd, waaronder Café Corsari, en is nu nieuwsanker bij VTM. Hij werd in 2009 winnaar van De Slimste Mens ter Wereld op televisie. Vòòr zijn mediacarrière was hij meermaals Belgisch Kampioen schermen.

Freek Braeckman woont in Gent. We hebben gepraat op de koer van zijn huis, waar hij woont met zijn vrouw, hun twee kinderen en hun hondje Pip, dat mij meteen wild tegemoet sprong.

Het werd een heel intens en persoonlijk gesprek. Over de schrijver met wie Freek samen een boek aan de koning cadeau ging doen. Over boeken in het containerpark. Over het boek dat je moet lezen als je Freek echt wil leren kennen. En over de bekende schrijvende buurman van zijn grootvader in Aalst.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Freek Braeckman.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Freek Braeckman.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

“Roald Dahl heeft voor mij een deur opengezet: dàt is wat een boek kan doen, dat je deel mag uitmaken van een wereld die iemand anders verzonnen heeft. Daarom houd ik van schrijvers die goede vertellers zijn en die je kunnen meenemen in een verhaal.”

1. Roald Dahl: Daantje de wereldkampioen

“Er zijn een aantal boeken die mijn kijk op de wereld veranderd hebben, en die mijn manier van denken als nieuwsanker mee gevormd hebben; ik denk dat Freakonomics daarvoor symbool staat.”

2. Steven Levitt & Stephen Dubner: Freakonomics

“Ik heb Caesarion gelezen toen mijn vader gestorven is; ik heb die man nooit echt goed gekend. Ik weet dat ik tijdens het lezen een paar keer gehuild heb; het fijne aan literatuur is dat er zoveel herkenbaarheid in zit zonder dat het één op één een kopie is. Daar ben ik een goede schrijver als Tommy Wieringa zo dankbaar voor.”

3. Tommy Wieringa: Caesarion

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Freek Braeckman.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-John Irving: De wereld volgens Garp

-Jef Nys: Jommeke (stripreeks)

-Björn Soenens

-Mathilda Masters

-Annie M.G. Schmidt: Jip en Janneke

-Bret Easton Ellis: American Psycho

-Merho: De Kiekeboes (stripreeks)

-Bonte kralen. Leesstof voor de lagere school.

–Roald Dahl: Sjakie en de chocoladefabriek

-Roald Dahl: De GVR

-Richard Scarry: Mijn leuk ABC

-J.K. Rowling: Harry Potter (reeks)

-Anthony Horowitz

-Christine D’haen

-Ward Ruyslinck

-Jos Vandeloo

–Jef Geeraerts: Black Venus

-Edgar Allan Poe

-Harry Mulisch: De ontdekking van de hemel

-Umberto Eco: Baudolino

-Tommy Wieringa: Dit zijn de namen

-Nassim Nicholas Taleb: De Zwarte Zwaan

-Stephen J. Dubner en Steven Levitt: When to rob a bank

-Wilfried Martens

-Dan Ariely: Predictably Irrational

-Daniel Kahneman: Ons Feilbare Denken

-Hadewijch

-Agatha Christie: Moord in de Oriënt-Expres

-Julian Barnes: Het enige verhaal

-Julian Barnes: England England

–Tommy Wieringa: Joe Speedboot

–Ilja Leonard Pfeijffer

–Bart Moeyaert

-Melvin Burgess: Billy Elliot

-Jane Austen: Pride and Prejudice

–Louis Paul Boon: De voorstad groeit

-Charles Dickens: Great Expectations

Links:

-Freek Braeckman op twitter

–Freakonomics radio

“Mijn grootvader was in Aalst de buurjongen van Louis Paul Boon. Boon heeft ooit nog een opstel geschreven voor mijn moeder voor school. Dat heeft toen 8 op 10 gekregen.”

Steun deze podcast en klik hier voor één maand De Morgen digitaal gratis!

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

7 juli 202021 juli 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #35: Harold Polis

“Ik ben een veellezer, maar ook veel tegelijk. Ik kan in een boek beginnen lezen en een paar jaar later eindigen. Ik heb een relatie met die dingen. Boeken zijn mensen met wie ik praat.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Harold Polis

Harold Polis (1970) is al zijn hele leven uitgever van boeken. Hij heeft als uitgever gewerkt bij Standaard Uitgeverij, De Bezige Bij en recent bracht hij onder Uitgeverij Pelckmans boeken uit onder zijn eigen merknaam Polis. Maar recent heeft Pelckmans geherstructureerd, Polis verdwijnt als merk, en Harold Polis verdween als uitgever.

We hebben met elkaar gepraat in een zaaltje op mijn werk in Vilvoorde, met een koffie en een stapeltje boeken. Ik heb van de gelegenheid geprofiteerd om ondermeer enkele vragen te stellen over het uitgeversvak. Ons gesprek ging over hoe hij begon als uitgever toen hij tiener was, of hij Vlaamse literatuur nog kan appreciëren, en over kiezen tussen de boeken en de liefde.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Harold Polis.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Harold Polis.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

“Wij zitten thuis in een nieuw samengesteld gezin, en dan wint de liefde het op het bedrukt papier, en kom ik als boekenliefhebber voor beslissingen te staan waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou moeten maken: houd je die kast of houd je die vriendin?”

HipstamaticPhoto-615033906.021221.JPG — de boekenkast van Harold Polis

“Ik was 15-16 jaar, het leven lachte mij toe en ik vond het verbazingwekkend wat Blaise Pascal allemaal schreef, zò deprimerend, dat fascineerde mij. En ik ben daarin blijven lezen, om te weten te komen wat die gekke man nu eigenlijk bedoelde met zijn aforismen.”

1. Blaise Pascal: Pensées

9200000053055850

2. Friedrich Hayek: The road to serfdom

“La panthère des neiges gaat over wachten. Het bijna rituele benaderen van dat wachten, de beschrijving ervan, is zo innemend en ontroerend dat het één van de beste boeken is die ik de afgelopen jaren heb gelezen.”

3. Sylvain Tesson: La panthère des neiges

unnamed

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Harold Polis

of abonneer je hier gratis op de podcast

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Louis Paul Boon

-Ernest Hemingway

-Erskine Caldwell

-Françoise Sagan

-Georges Bernanos

-Friedrich Hayek: The Constitution of Liberty

-Jean-Christophe Rufin

-Sylvain Tesson: Sur les chemins noirs

-Arthur Rimbaud

-Niccolò Machiavelli

-Voltaire

-Homerus: Odyssee

-Paul Verhaeghen: Omega minor

-Hans Magnus Enzensberger

“Al toen ik vrij jong was, heb ik besloten om vooral in andere talen te beginnen lezen omdat het Nederlands voor mij snel een technische taal is geworden. Ik kan heel moeilijk Nederlandstalig proza lezen zonder een potlood erbij te halen en te beginnen strepen.”

Links:

-Harold Polis bij Uitgeverij Polis

-Sylvain Tesson in Un été avec Rimbaud

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Harold Polis

7 juli 202014 juli 2020 door wimoosterlinck

Terug naar de bioscoop – coronadagboek 5

1 juli 2020 zal de geschiedenis ingaan als de dag waarop het Koninkrijk België zijn bioscopen weer opende na de roemruchte Eerste Golf van de Coronacrisis. Mijn vriendin en ik lieten het ons geen twee keer zeggen. We gingen meteen naar de cinema, naar 1917 van Sam Mendes, een oscarfilm die zich afspeelt op het slagveld van de eerste wereldoorlog.

Bij aankomst in de bioscoop werden we verwelkomd door een pre-kaartjesdame. Ze bekeek ons met strenge blik van kop tot teen, beval ons ogenblikkelijk onze handen te ontsmetten en controleerde of we wel kaartjes online besteld hadden. Dat hadden we. Geen idee wat er gebeurt met mensen die niet op voorhand een kaartje online gekocht hebben, maar het zal zeker hun beste dag niet zijn, dat zag ik in de pre-kaartjesdame haar ogen.

Na de tweede, échte kaartjescontrole, stapten we voor het eerst in een kwart jaar weer een bioscoop binnen. Het voelde als een bezoek aan een nieuw pretpark. We hebben meteen alle covid-attracties uitgeprobeerd.

Je kon drie richtingen volgen, drie lijnen. De linkse lijn ging naar het toilet. Wij naar het toilet. Daar zit normaal een ietwat bejaarde dame als een bezetene sokken te breien, maar nu zat er een jonge man niets te doen achter een draadloos betaalapparaat. De som van een halve euro die je moet betalen om van het bioscooptoilet gebruik te maken, werd op handenvrije en elektronische wijze geïnd. Een systeem dat de gemiddelde toiletdame veertig jaar vooruit is, waardoor zij tijdelijk vervangen werd door de jongeman. Hij wachtte geduldig tot het apparaatje automatisch weer op 0,50 sprong, waarna de volgende pipiklant kon betalen. De ietwat bejaarde dames zitten nu vermoedelijk thuis op vrijwillige wijze mondmaskers te haken.

Van mondmaskers gesproken: mijn vriendin en ik droegen er elk één. Het was niet verplicht, wel aanbevolen, waardoor wij dus de enige bezoekers waren met een mondmasker.

Na de pipi stonden we voor de middelste lijn. Die liep naar de popcorn. Wij om popcorn. Normaal kan je in de enorme shop van de bioscoop kiezen uit een assortiment van 67 miljoen soorten snoep, ijs en drank, maar ter gelegenheid van het coronavirus was de keuze beperkt tot 19 mogelijkheden en werd alles via een ouderwets tafeltje aan de man gebracht. De keuze qua popcorn was werkelijk schamel. Je kon kiezen tussen een junior-, mini of monsterdoos zoete popcorn of een junior-, mini of monsterdoos zoute popcorn. Het leek wel Cuba. Of cinema Eldorado in Tremelo.

Vervolgens mochten we via de uiterst rechtse lijn richting onze oorlogsfilm. Symbolisch. In de zaal waren er tussen de bezoekers telkens twee zitjes én een volledige rij vrijgelaten. Het was allemaal zò streng geregeld dat mijn vriendin en ik blij waren dat we naast elkaar mochten zitten.

Voor de rest was het de ultieme cinemabeleving. Twee zetels naast ons zat een man, we zullen hem Johan noemen. Johan had snoep gekocht en scheurde het luid krakende zakje open tijdens het meest emotionele moment van de film. Want dat hoort zo in de cinema. Vervolgens zat Johan tien volle minuten lang in zijn zakje te grabbelen waarbij hij het geluid van de film volledig overstemde. Inclusief alles wat 1917 de oscar voor beste geluidseffecten had opgeleverd.

Na de laatste scène van de film, waarin de held tegen een boom… – wacht, stop, ik ga hier nu niet verklappen of het goed afloopt of niet, maar het is iets met een boom – het moment waarop de strijkers aanzwollen en het beeld zwart werd en wij ons tijdens de eerste letters van de eindgeneriek bezonnen over oorlog en vrede, jeugd en vriendschap, – het is niet pissen dat hij tegen die boom doet by the way, om dat mogelijke misverstand alvast uit de weg te ruimen – waarop wij ons bezonnen over opoffering en het lot dat ons steeds naar onbekende wegen voert, SPRONG opeens keihard het licht in de zaal aan, stopten de strijkers, werd de generiek ruw onderbroken door een informatieboodschap op het scherm die meldde dat we nu rij per rij de zaal mochten verlaten en om alstublieft ons afval mee te nemen, weg sfeer, waarna de eindgeneriek voortging maar wij alreeds door een ingehuurde bewakingsagent de zaal werden uitgevorderd. Achter ons liep Johan die – het moet gezegd – zijn krakend snoepzakje braaf de vuilnisbak in keilde.

Maar voor de rest geen klachten. De film was werkelijk ideaal. Er was drama, emotie en spanning, er was een stoere held. Er was de gruwel van de oorlog; de goeden waren duidelijk de goeden en de slechten waren duidelijk de slechten. Er was een arm hongerig baby’tje, een eenzame moeder en een doodgeschoten hondje, én er was Benedict Cumberbatch als norse kolonel helemaal op het einde van de film. Kortom, alles wat de hedendaagse post-covid-fase 1-bioscoopganger nodig heeft.

En het was prachtig om eindelijk weer eens naar de cinema te kunnen, met een echt filmdoek en licht en geluid. En popcorn. We hebben er ontzettend van genoten. En Johan ook.

HipstamaticPhoto-615322600.163630.jpg

2 juli 20207 juli 2020 door wimoosterlinck

Gelezen: Willem Elsschot: Kaas

Herlezen: Kaas, de geniale Vlaamse klassieker uit 1933 van Willem Elsschot. Kaas gaat over Frans Laarmans, een eenvoudige klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company in Antwerpen, die een carrière als groothandelaar in kaas opstart. Laarmans laat zich door een invloedrijke vriend beïnvloeden om contact op te nemen met kaashandelaar Hornstra in Amsterdam en zijn vertegenwoordiger voor België en Luxemburg te worden. Ze beginnen met een lading van twintig ton volvette Edammer:

“Klein beginnen is voorzichtig, zei opeens Hornstra, die zeker vond dat ik lang genoeg had nagedacht. Ik zend u de volgende week twintig ton volvette Edammer in onze nieuwe patentverpakking. En naargelang u die verrekent, zal ik uw voorraad aanvullen.” (p. 26)

Waarop Laarmans zich ziek meldt op kantoor, op zoek gaat naar een bureaumeubel, briefpapier bestelt, een schrijfmachine huurt en personeel zoekt; alles dus behalve kaas verkopen.

Elsschot beschrijft genadeloos en vol humor de onafwendbare mislukking van de onderneming van arme ziel Laarmans, die zich door zijn naïviteit en eergevoel laat meetrekken in iets waar hij noch de ondernemingszin, noch het talent voor heeft. Schitterend.

Aangeraden door Mohamed Ouaamari in de podcast ‘drie boeken’.

HipstamaticPhoto-615275497.093469.jpg

1 juli 202029 juli 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #34: Maud Vanhauwaert

“Ik vind het altijd bizar om te bedenken dat de ultieme leeservaring een boek is dat je verscheurd achterlaat. Dat dat de ultieme emotie is waar wij als lezer naar op zoek zijn.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Maud Vanhauwaert

Maud Vanhauwaert (1984) was in 2018 en 2019 stadsdichter van Antwerpen. Ze heeft verschillende dichtbundels uitgebracht, prijzen gekregen voor haar poëzie en ze doet graag projecten, performances en installaties rond poëzie.

We spraken elkaar op de zolderkamer van haar huis in Antwerpen. Op die kamer schrijft ze meestal, en het raam kijkt uit op de Sint-Jacobskerk waar Peter Paul Rubens begraven ligt. Mauds vriendin was beneden aan het werk; hun dochtertje lag één verdieping onder ons te slapen. Het was een kwestie van minuten vòòr ze wakker zou worden, en dan zouden we even moeten onderbreken, waarschuwde Maud, want dat wakker worden zou niet stilletjes verlopen.

Ons gesprek ging over jezelf uitgommen als schrijver, over het leesritueel van haar vader én over haar eigen speciale leeservaring op het Eiland van de Zwangere Maagd in Maleisië. En we deden ook een heus Fernando Pessoa-leesexperiment.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Maud Vanhauwaert.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Maud Vanhauwaert.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

HipstamaticPhoto-615401278.091101.jpg — de boekenkast van Maud Vanhauwaert

“Ik noem Het boek der rusteloosheid mijn bijbel omdat het een magische werking heeft op mij. Elke keer als ik het boek opensla en ik lees er een fragment uit dan denk ik: ja, dat klopt, dat had ik nu op dit eigenste moment in mijn leven moeten lezen. Op één of andere manier spreekt het mij altijd aan.”

1. Fernando Pessoa: Het boek der rusteloosheid

cms_visual_317947.jpg_1434687099000_471x800

“In Opperlans! wordt de taal gevierd om de taal zelf. Het is een ultieme ode aan de wonderlijke zotheid van de taal.”

2. Battus: Opperlans!

550x737

“Jij zegt het van Connie Palmen is een boek dat mij de grond onder de voeten wegmaaide, dat mijn hart in een kramp zette van de eerste letter tot de laatste. Een boek dat mij verscheurd heeft.”

3. Connie Palmen: Jij zegt het

Cover_jij_zegt_het

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Maud Vanhauwaert

of abonneer je hier gratis op de podcast

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Hanya Yanagihara: Een klein leven

–Bart Moeyaert

-Leonard Nolens

-Sylvia Plath

-Ted Hughes

-Albert Camus: De mythe van Sisyphus, een essay over het absurde

-Piet Gerbrandy: De jacht op het sublieme: zin, lust en poëzie

-Maud Vanhauwaert: Het stad in mij

“Ik moest helemaal naar Maleisië gaan, naar het godvergeten Eiland van de Zwangere Maagd, om daar nog eens de tijd en de rust te vinden om mij dagen aan een stuk te verliezen in een boek.”

Links:

–de website van Maud Vanhauwaert

-boekhandel Luddites Antwerpen

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Maud Vanhauwaert

30 juni 20202 juli 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Randee St. Nicholas: My Name is Prince

Uit: dit grote fotoboek uit 2019 van Randee St. Nicholas, jarenlang de vaste fotografe van Prince. Een boek vol foto’s van shoots, concerten en backstagemomenten. Het is smullen van de prikkelende backstageverhalen van de fotografe.

Dat andere fotoboek van Randee St. Nicholas, 21 Nights, is een uitgebreider verslag van de concertreeks van Prince in de O2 Arena in Londen.

HipstamaticPhoto-615058912.722068.jpg

28 juni 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Roald Dahl: De giraffe, de peli en ik

Opnieuw een boek van Roald Dahl voorgelezen aan mijn dochter Roos: De giraffe, de peli en ik. Een minder bekend maar grappig verhaal over drie dieren: een giraf, een pelikaan en een aap, die een succesvol glazenwassersbedrijf hebben uitgebouwd.

Eerder lazen we ook al Matilda (2 keer), Sjakie en de chocoladefabriek, De Griezels, De reuzenperzik, De GVR en Daantje, de wereldkampioen.

HipstamaticPhoto-614758839.323775.jpg

26 juni 202027 juni 2020 door wimoosterlinck

Qmusic, laatste ochtendshow, 25.06.2020

25 juni 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #33: Tom De Cock

“Ik geloof dat de boeken die je bezit en die je uitkiest in bepaalde periodes van je leven heel veel zeggen over wie je bent, waar je naar op zoek bent en wat er in je hoofd zit.”

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Tom De Cock.

Tom De Cock (1983) is radiopresentator; hij werkte tot begin juni 2020 voor VRT-jongerenzender MNM, waar hij ondermeer Planeet De Cock presenteerde en het gezicht was van De strafste school van Vlaanderen.

Hij woont in Kessel-Lo bij Leuven, samen met zijn man Maarten Janssens, die de baas is van VTM, en hun dochter Jasmijn. We spraken elkaar in het bureau van Tom, waar een zetel staat, een microfoon om teksten in te lezen en boeken in de kast.

Ons gesprek ging over de thriller die hij als tiener schreef, en hoe het boek een bestseller werd. Over het boek dat Bart De Wever gelezen heeft omdat Tom De Cock het hem aangeraden had. En over de bijzondere manier waarop hij elke avond voorleest aan zijn dochter Jasmijn.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Tom De Cock.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Tom De Cock.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

HipstamaticPhoto-614332101.431879 — de boekenkast van Tom De Cock

“World War Z is mijn favoriete boek aller tijden. Wij denken dat onze beschaving absoluut en eeuwigdurend is, maar er moeten maar een paar dingen gebeuren om tot chaos te komen en dan is de vraag: ‘wat doet de mens dan?’ Daarover gaat dit boek voor mij.”

1. Max Brooks: World War Z

9780307346612

2. Rutger Bregman: De meeste mensen deugen

corres_rb_deugen_shopify_cover_01

3. Ilja Leonard Pfeijffer: Grand Hotel Europa

Grand-Hotel-Europa

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Tom De Cock

of abonneer je hier gratis op de podcast

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Stephen Baxter: Ark

-Stephen Baxter: Flood

-Isaac Asimov

-Thea Beckman: Kruistocht in spijkerbroek

-Jef Nys: Jommeke (stripreeks)

-Willy Vandersteen: Suske & Wiske (stripreeks)

-Willy Vandersteen: De Rode Ridder (stripreeks)

-Pieter Aspe

-John Grisham

-Tom De Cock: De (O)Penbaring

-Max Brooks: The Zombie Survival Guide

-Stephen Baxter: The Nasa Trilogy

-A.G. Riddle: The Long Winter Trilogy

-Michio Kaku: Physics of the Future

-Brian Clegg: Armageddon Science

-Alan Weisman: The World Without Us

-Hugh Howey: The Wool Trilogy

-Yuval Noah Harari: Sapiens

-Hans Rosling: Feitenkennis

-William Golding: Lord of the Flies

-Dan Savage: The Kid

-Tom De Cock: En toen kwam jij

Links:

–de website van Tom De Cock

-Tom De Cock op Instagram

-Tom De Cock in 2001 bij Barend & Van Dorp

-Film World War Z

-Tv-reeks The Walking Dead

-Tom De Cock op Goodreads

-Tom De Cock op LangZullenWeLezen

-Boekhandel Daunt Books in Londen

-Film Snowpiercer

–de podcast Gebladerte van Tom De Cock

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Tom De Cock

23 juni 202030 juni 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Mohamed Ouaamari: Groetjes uit Vlaanderen

Gelezen: Groetjes uit Vlaanderen, waarin schrijver en columnist Mohamed Ouaamari over de afgelopen 30 jaar in Vlaanderen vertelt vanuit zijn standpunt als Marokkaanse Antwerpenaar en moslim. Over de verwaarlozing van de Seefhoek, de opkomst van extreem-rechts en de reactie daarop van mensen als Dyab Abou Jahjah en Fouad Belkacem.

Een hallucinant moment in het boek is 12 september 2001, de dag na de aanslagen in New York, als hij als 10-jarige Mohamed voor het eerst wordt aangesproken op zijn geloof. Voorheen was hij gewoon een Belgische Marokkaan en was zijn geloof een bijkomstigheid. Die dag veranderde hij voor de klas – en voor de ogen van de wereld – in een moslim. Hij en alle moslims op aarde.

Het boeiende aan het boek is dat je Vlaanderen voor het eerst te zien krijgt vanuit de blik van een Marokkaans jongetje geboren in het jaar van de eerste zwarte zondag, toen het Vlaams Blok een enorme verkiezingsoverwinning behaalde. Daarna wordt hij een jonge moslim (na september 2001) en uiteindelijk een volwassen moslim met een baard.

Over hoe ‘Belg’ genoemd worden onder de Marokkaanse jongetjes op het pleintje als een belediging gold. Over hoe Belgische en Nederlandse Marokkanen op vakantie in Marokko even hard blijken te verschillen als niet-Marokkaanse Belgen en Nederlanders, en dezelfde rivaliteit hebben.

Boek gekregen van de uitgeverij. Foto genomen bij de auteur thuis. Binnenkort kiest Mohamed Ouaamari drie boeken die je moét gelezen hebben als gast in mijn podcast ‘drie boeken’.

HipstamaticPhoto-614100209.710930

20 juni 202024 juni 2020 door wimoosterlinck

gelezen: Roald Dahl: De Griezels

Onder het motto: ‘in een boek zoeken we uiteindelijk toch altijd onszelf’. Voorgelezen aan mijn dochter Roos: een klein boekje in het oeuvre van Roald Dahl: De Griezels. Het verhaal van de vreselijke Meneer en Mevrouw Griezel die apen gevangen houden in hun tuin en elke week vogels vangen met lijm om er vogelpastei van te bereiden. Maar de dieren nemen wraak!

Eerder lazen we ook al Matilda (2 keer), Sjakie en de chocoladefabriek, De reuzenperzik, De GVR en Daantje, de wereldkampioen. Leve Roald Dahl!

HipstamaticPhoto-614100421.953166

17 juni 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #32: Petra De Sutter

“Ik heb ooit het gevoel gehad: ik heb gefaald in mijn leven want ik heb Proust niet kunnen lezen. Ik was toen 16 of 17 jaar.”

Petra De Sutter (1963) is fertiliteitsarts aan het UZ Gent, transvrouw en Europees Parlementslid voor de partij Groen. Ze is ondermeer bezig met de invloed van schadelijke stoffen op onze gezondheid.

We hebben elkaar gesproken tijdens de coronacrisis, dus op afstand: we zaten allebei thuis. Petra De Sutter zat in haar bureau in Horebeke in de Vlaamse Ardennen, achter haar zag ik een deel van een enorme boekenkast.

Ons gesprek ging over lezen in je puberteit, over absurde Russen, literatuur die je hoofd overhoop haalt, haar fascinatie voor Virginia Woolf, én Marcel Proust, met wie Petra De Sutter een heel bijzondere band heeft.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Petra De Sutter.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Petra De Sutter.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

Petra De Sutter

1. Michail Boelgakov: De Meester en Margarita

523x840

“Virginia Woolf is een bijzonder complexe figuur. Ze was zelf ook heel erg zoekende naar haar eigen seksualiteit. Zij was allicht lesbisch of biseksueel, maar zonder dat ze dat ooit heeft uitgesproken. En ze had ook een zeer gote mentale fragiliteit, ze had een bipolaire stoornis. En je ziet dat ook in de roman die ze schrijft.”

2. Virginia Woolf: Mrs Dalloway

547x840

“Ik ben heel erg aangetrokken door het existentialisme, door de grote levensvragen waar geen antwoord op komt, de absurditeit, de zinloosheid, het postmodernisme. Dat vind je bij Proust en ook bij Virginia Woolf terug.”

3. Marcel Proust: Op zoek naar de verloren tijd

9789403119007

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Petra De Sutter

of abonneer je hier gratis op de podcast

“Ik ben in de Vlaamse literatuur nog niet die werken tegengekomen die doen wat Proust met mij heeft gedaan: werken die je hoofd overhoop zetten, die je achtervolgen.”

De andere auteurs en boeken waarover we het tijdens ons gesprek hadden:

-Jules Verne

-Agatha Christie

-Leo Tolstoj

-Fjodor Dostojevski

-Hendrik Conscience

-Aleksandr Poesjkin

–Nikolaj Gogol: Dode zielen

-Virginia Woolf: Orlando

-Alain de Botton: Hoe Proust je leven kan veranderen

–Bart Stouten: Kersen eten om middernacht

-Stéphane Heuet: Op zoek naar de verloren tijd (stripreeks)

–Stefan Hertmans

–Dimitri Verhulst

-Harry Mulisch

-Ilja Leonard Pfeijffer: Grand Hotel Europa

-Rachel Carson: Silent Spring

Links:

–website Petra De Sutter

–The Hours (film)

“Ik ben altijd bijzonder nieuwsgierig geweest. Alles wat ik tegenkom interesseert me. Ik kan evengoed een boek lezen over exotische Aziatische paddenstoelen als een meeslepende roman.”

Redactie voor deze podcast: Katoo De Langhe

Petra De Sutter

16 juni 202023 juni 2020 door wimoosterlinck

drie boeken #31: Els Dottermans

“Ik heb twee zonen en zij lezen niet. Ik kan niet zeggen hoe erg ik dat vind in hun plaats, wat ze missen. Ze halen feiten van het internet, maar de verbeelding, het verhaal, het vertellen is hen eigenlijk vreemd.”

Els Dottermans (1964) is bekend als juf Els in De Luizenmoeder. Ze speelt theater, film en televisie. Ik vond haar onvergetelijk in de tv-reeks Moeder, waarom leven wij? In 1992 won ze de prestigieuze Theo d’Or voor haar rol in “Wilde Lea” van de Blauwe Maandag Compagnie. Nu is ze verbonden aan het NTGent. Ze woont in Antwerpen samen met haar man, acteur Han Kerckhoffs.

Ons gesprek ging over mannen bij haar thuis die lezen, en mannen bij haar thuis die niét lezen. Over de relatie met haar eigen moeder en hoe één van haar drie boeken daarover gaat. En over haar ontmoeting én vriendschap met Connie Palmen.

Veel luisterplezier met de drie boeken die je moét gelezen hebben volgens Els Dottermans.

Luister hier naar de podcast Drie boeken met Els Dottermans.

of abonneer je hier gratis op de podcast

of via Spotify

Els Dottermans

“Elke zin is een stapje naar de volgende zin. Heel In Ongenade is een literaire constructie, een meesterwerk dat je meevoert in een verhaal met ongelooflijk veel onderliggende lagen en pistes om over na te denken.”

1. J. M. Coetzee: In Ongenade

9789059364561

“Connie Palmen is een heel goede vriendin geworden. We zijn elkaar tegengekomen op het trouwfeest van Tom Lanoye en René Los. Toen was Ischa Meijer net overleden. Zij zat daar helemaal alleen en ik zat daar toen ook alleen. Het was liefde op het eerste gezicht.”

2. Connie Palmen: De vriendschap

frontImagesLink

“Door zelf moeder te worden heb ik mijn moeder veel beter begrepen: wat haar overkwam, waarom zij gedronken heeft, waarom zij was wie ze geworden is. Delphine de Vigan heeft dat ook, en daarom was ik zo geraakt door dit boek: ‘ze heeft het over mij’”

3. Delphine de Vigan: Niets weerstaat de nacht

5ec4c_9789044523911_cvr