Categorie: uitgelezen

gelezen: Thomas Heerma van Voss: Passagiers/achterblijvers

Wat is er aan de hand met de regisseur die naar de persvisie van haar eigen debuutfilm gaat? Die in de bioscoop de lift neemt, ziet hoe de meeste journalisten van haar wegkijken, en achteraf erg nadrukkelijk positieve reacties krijgt over haar film? Je voelt dat er iets is maar je kan er de vinger niet op leggen.

Passagiers/achterblijvers is een knappe verhalenbundel van de Nederlandse schrijver Thomas Heerma van Voss. In de zes verhalen wordt er gereisd, meegegaan met anderen, en vooral: achtergebleven. De meeste hoofdpersonages weten niet goed hoe ze moeten communiceren, op de achtergrond woekeren verledens en trauma’s. Er zit ontzettend veel eenzaamheid in dit boek.

Een man gaat op bezoek gaat bij jeugdvrienden in Philadelphia, twee broers reizen samen naar de lancering van een raket in Kazachstan, een man ontvreemdt een vriendenboek van een jong meisje. Passagiers/achterblijvers is een sterk boek vol meeslepende verhalen. Een aanrader.

Koop Passagiers/achterblijvers in je plaatselijke boekhandel of bestel het boek hier (affiliate).

Van Thomas Heerma van Voss las ik eerder Onzichtbare boeken en Verdwenen boeken.

door wimoosterlinck

gelezen: Mariken Heitman: Wormmaan

De roman Wormmaan van de Nederlandse schrijfster Mariken Heitman gaat over Elke, een vrouw die al sinds ze kind is, twijfelt aan haar vrouw-zijn. Ze wordt in gedachten voortdurend berispt door ‘de vrouw die ze nooit geworden is’. Ze kweekt en veredelt planten als beroep. Na een tegenslag op haar werk trekt ze zich terug in een oud familiehuis op een eiland.

Tegelijk volgen we Ra, een wezen van wie het geslacht onduidelijk lijkt, en die bij een oud (‘primitief’) volk terechtkomt. Zij vereren een grote ‘moedersteen’, die – opnieuw – geslachtsloos is. Ra draagt erwtenplanten bij zich, die ze plant in het dorp. Deels door haar toedoen gaat het volk op zoek naar een nieuwe plek om te wonen.

Wormmaan gaat over de domesticatie van planten én van mensen. Hoe de mens ingrijpt in de natuur, ook in de eigen natuur. Hoe wij als mensensoort doorheen eeuwen bepaald hebben wat normaal en nuttig is. Het is een boek over weerbaarheid en kwetsbaarheid van mens en gewas. Over tweeslachtigheid, over man, vrouw en de eenzaamheid in het midden. Over erwten die zichzelf bevruchten en wormen die hermafrodieten zijn. En over tijd, generaties en voorouders.

Elke beslist uiteindelijk dat ze wil proberen om de domesticatie (de tijd) terug te draaien. Ze gaat erwten planten en droomt van een wereld waarin er een natuurlijke verwildering mogelijk is. Waarin ze thuis kan zijn.

Wormmaan is een complexe roman, en uiterst slim, gedurfd en relevant voor onze tijd: een boek over hoe we omgaan met de natuur én met onszelf, over gender en generaties.

Wormmaan won de Libris Literatuur Prijs 2022. Bestel het boek hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Gustaaf Peek: A.D.

De roman A.D. van Gustaaf Peek is een heel bijzonder boek, een speciaal geval. Het is een weergaloze beschrijving van het leven op een schip dat eind 16de eeuw naar het oosten vaart om handelswaar te vinden. We volgen een bende mannen die hoopt een eiland te ontdekken waar ze water en voedsel kunnen inslaan, liefst ten koste van de plaatselijke bevolking. Het leven op het schip is armoedig, gewelddadig, verschrikkelijk.

A.D. is weergaloos, maar erg moeilijk. Ik heb grote delen van het boek twee keer moeten lezen om te begrijpen wat er stond; een deel heb ik nog steeds niet gesnapt. Gustaaf Peek schrijft in een wervelende, barokke taal met veel (maritieme?) vaktermen en stelt voortdurend uit om context te geven: je valt midden in een situatie zonder enige duiding, en krijgt pas bladzijden verder te lezen wat er eigenlijk aan de hand is. Bovendien heeft het grootste deel van het boek geen duidelijke hoofdpersoon, waardoor je voortdurend springt tussen namen en personages. Dit alles vraagt veel inspanning van de lezer, al wordt de dappere doorzetter wel beloond.

Gustaaf Peek geeft in deze roman een verbijsterend beeld van wat we nu de kolonisatie noemen, een ‘propere’ term voor wat de meute ingehuurde mannen in het boek aan het uitvoeren zijn. Het verhaal is schokkend, en misschien is het net de bedoeling van Peek om met zijn warreling van taal en personages de chaos op het schip te spiegelen in ons hoofd. Je voelt de onwetendheid van de bemanning, de ontreddering, de angst, de verschrikking.

Nog dit: A.D. deed mij enorm denken aan Blood Meridian van Cormac McCarthy, een meesterwerk waarmee het de taalvirtuositeit, het ritme, het bloederige geweld en – deels – de thematiek deelt. (zie ook ‘de jongen’ in deel 2) En er zijn slechtere boeken om mee vergeleken te worden.

Koop A.D. in je plaatselijke boekhandel of bestel het boek hier. (affiliate)

door wimoosterlinck

gelezen: Peter Verhelst: Lichamen

Ik heb de nieuwe novelle van de Vlaamse schrijver Peter Verhelst gelezen. In Lichamen dwaalt de hoofdfiguur door een appartementsgebouw, hij lijkt alleen op de wereld te zijn, iedereen is gevlucht, planten en dieren hebben alles heroverd. De sfeer is broeierig. Alles woekert. (Het woord woekeren is een uitstekend woord voor alles wat er in dit boek gebeurt.)

Overal zijn er dieren: honden, een koolmees, een beer. Hij ziet mensen met vogelkoppen. De man is in gevaar, er is dreiging, hij is bang en paranoïde. Hij draagt een wapen en gaat op zoek naar verborgen ruimtes, soms ontdekt hij een lichaam. Soms bekijkt hij een filmpje op zijn gsm. Hij leeft in zijn gedachten.

Het lezen van Lichamen is een belevenis: langzaam dringt er tot je door wat er echt aan de hand is, en zelfs dagen na het uitlezen zijn er stukjes die op hun plaats vallen. Lichamen is kort, slechts 140 bladzijden, en onvergetelijk. Het boek is schitterend geschreven, een overrompeling van beelden, en drijft op herhaling. Inhoud en vorm zijn één geheel, noodzakelijk en onvermijdelijk.

Meer en meer bij het schrijven over een boek bekruipt mij de schroom om teveel te verklappen, en zo de interpretatie te sturen en het leesplezier te beperken. Daarom enkel nog dit: Lichamen van Peter Verhelst is volgens mij een roman over verdriet, overrompelend verlies en vernietigende eenzaamheid. Wat een boek. Indrukwekkend.

Koop Lichamen in je plaatselijke boekhandel. Of bestel het boek hier. (affiliate)

door wimoosterlinck

gelezen: Willem du Gardijn: Het einde van het lied

Ik heb Het einde van het lied gelezen, een bijzondere roman van de Nederlandse schrijver Willem du Gardijn. Het boek bestaat uit drie delen en draait rond Adriaan. Hij is leraar klassieke talen, hij heeft een vrouw Aimée en een studiesubject: keizer Hadrianus uit de Romeinse oudheid. Hij wil te weten komen waar en hoe Hadrianus gestorven is.

Willem du Gardijn slaagt erin om uit een combinatie van drie schijnbaar eenvoudige deelverhalen een complexe roman op te bouwen. Hij tovert uit zijn materiaal een heldere lijn tevoorschijn die de kracht van echte literatuur openbaart: wie de concentratie opbrengt om de drie delen te lezen, wie haar diepe aandacht aan dit boek geeft, wordt beloond. Met een wervelend slot, maar vooral met een complexe ervaring over de dood en hoe je daarmee omgaat. Tegelijk vertelt het boek over taal en hoe wij verhalen maken, hoe wij beslissen dat een verhaal eruitziet. Waardoor deze roman op sluwe wijze meteen ook zichzelf spiegelt en in vraag stelt.

Het einde van het lied is een bijzonder boek, dat mij als lezer eerst in onzekerheid hield, om mij langzaam mee te sleuren, en op het einde te doen rechtkruipen met de vraag wat me in godsnaam overkomen was. Een rijk boek. Een ervaring, een belevenis.

Bestel Het einde van het lied in je plaatselijke boekhandel, of koop het boek hier. (affiliate)

door wimoosterlinck

gelezen: Nausicaa Marbe: Wachten op het Westen

Ik heb Wachten op het Westen gelezen, een roman van de Nederlandse schrijfster Nausicaa Marbe, waarin ze terugblikt op haar jeugd in het Roemenië onder de dictatuur van Ceausescu.

De coronacrisis, de maatregelen die vanaf 2020 in Europa genomen werden, de grenzen die moesten sluiten, werpen Nausicaa Marbe even terug naar haar jeugd. Toen woonde ze met haar ouders in Roemenië, een land dat kreunde onder de dictatuur. Ceausescu probeerde elke vezel van het openbare leven te onderdrukken, steeds was er de dreiging om opgepakt te worden door de Securitate, de geheime dienst, omdat je iets verkeerds deed of gezegd had.

Onder de dictatuur werden de levensomstandigheden steeds slechter. Alle kwalitatief hoogstaande goederen werden uitgevoerd naar het westen om de staatskas te spijzen. De eigen bevolking verarmde, kreeg steeds zwaardere rantsoeneringen opgelegd en werd zelfs geconfronteerd met hongerwinters: nauwelijks voedsel, nauwelijks verwarming.

Nausicaa Marbe beschrijft hoe haar ouders probeerden om haar in deze sombere omstandigheden een normale opvoeding te geven, en hoe ze haar rustig voorbereidden op de dag dat ze naar het westen zou vluchten.

Wachten op het Westen is een meeslepend boek. De onderdompeling in het Roemenië onder de dictatuur is confronterend en overrompelend, de beschrijving van het westen door iemand die net uit het oostblok komt ontroerend. Een prachtige roman die een brok geschiedenis combineert met een bespiegeling op onszelf, vandaag.

Koop Wachten op het Westen liefst in je plaatselijke boekhandel, of bestel het boek anders hier (affiliate).

door wimoosterlinck

gelezen: Christine Van den Hove: Het huwelijk

Het verhaal in Het huwelijk begint bij Gaspard, een Vlaamse spoorarbeider die in 1928 in Appelterre-Eichem, deelgemeente van Ninove, trouwt met Justine. Justine wil na haar bevalling haar dochter Adèle niet zien, ze kan haar eigen kind niet verdragen. Justine heeft buien van neerslachtigheid, afgewisseld met energieke perioden, en lijkt op geen enkele manier gemaakt voor het huwelijk. We volgen hun leven en dat van hun kinderen en kleinkinderen, terwijl Gaspard probeert om zijn eigen weg te gaan.

Het huwelijk is een Vlaamse roman: Vlaams in taal, in sfeer- en plaatsbeschrijving, in het hopeloze gebrek aan communicatie dat op Vlaamse wijze door het hele boek verweven zit. Vlaanderen, waar men gevoelens nooit uit, waar men problemen steeds wegmoffelt.

Dit korte, gevoelige boek is een familiegeschiedenis die tot vandaag leidt. Schrijfster Christine Van den Hove heeft Vlaanderen intussen geruild voor de Franse Pyreneeën.

Het huwelijk is een ontroerende roman over sterke vrouwen, mannen die er het beste van proberen te maken, en kinderen die er ook zijn, soms per ongeluk. Over hoe een aanleg tot neerslachtigheid doorheen generaties lijkt te worden doorgegeven. Een verhaal dat enkel kan leiden tot begrip en mededogen.

Koop Het huwelijk in je plaatselijke boekhandel. Of bestel het boek hier (affiliate).

door wimoosterlinck

gelezen: Marie Kessels: Levenshonger

Een ontdekking: ik heb de roman Levenshonger van de Nederlandse Marie Kessels gelezen. (Bestel het boek hier.) In het boek vertelt de schrijfster het fictieve verhaal van Elzbieta, een Poolse die na haar verhuis naar Nederland enkele maanden in een vleesverwerkend bedrijf werkte.

We lezen over het leven als arbeider bij PerfektKost, een gigantisch bedrijf dat varkensvlees verwerkt. De arbeiders werken lange uren aan de band in een koude hal, met de handen in het vlees, tussen bloed en uitwerpselen. Ze onderdrukken zoveel mogelijk elk gevoel om hun krachten te sparen en het einde van de dag te halen, sommigen compenseren dat na het werk met seks en geweld. De beschrijving door Marie Kessels is complex, bedachtzaam, beklemmend en blijft aan je kleven, zoals de bloedgeur van de fabriek aan de arbeiders.

Thuis zorgt Elzbieta voor haar kostganger Jozef, die zichzelf stiekem schminkt ’s nachts. Ze gaat talen studeren in café Annapaviljoen. Ze vertelt over de mooie buurjongen Danny, over haar huisgenote Bo die opgroeide tussen de aquaria van haar vader en een rat in huis houdt.

Levenshonger gaat over de wreedheid van mensenwereld en dierenwereld, en het verschil daartussen. Tegelijk gaat het over dominantie: wie is hier baas over wie, wie bevolkt de onderste laag, wie verwerkt wie tot filets? Een roman over zwaar fysiek werk en wat dat doet met een mens. En tegelijk gaat Levenshonger over hoe je je nuttig maakt in de wereld, over zingeving enfin. Een boek dat blijft plakken. Een aanrader.

Allemaal zijn we op een dag uit ons knusse warme mandje gesodemieterd en toen meteen ontnuchterd. We gingen slapen, het werd ochtend en we hadden geen idéé hoe we ons moesten verhouden tot het nieuwe en vreemde om ons heen, en tot het nieuwe en vreemde in onszelf. (p. 242)

Koop het boek in je plaatselijke boekhandel, of bestel het hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Jaap Robben: Zwijgmannen

De Nederlandse schrijver en dichter Jaap Robben schrijft een heerlijk boekje over de Poolse arbeiders die in zijn huis werken. Door de taalbarrière en hun vermeende stugheid heen probeert hij hen te leren kennen: hun gewoonten, hun geheimen, hun kinderen. Hij reist zelfs met hen mee naar Polen, waar ze thuis met de familie kerstmis vieren.

Zwijgmannen is een klein fijn boekje, grappig, speels en soms ontroerend. Het bestaat uit kleine hoofdstukken die eerder als feuilleton in Trouw te lezen waren.

Koop het boek in je plaatselijke boekhandel of bestel het hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Jens Meijen: De lichtjaren

Ik heb De lichtjaren gelezen (bestel hier), een knappe, ontregelende en dus bijzonder interessante roman van de Vlaamse auteur Jens Meijen.

Opgelet: hieronder staan net iets teveel spoilers; het is beter om het boek ‘fris’ te ervaren.

De twee hoofdpersonen van het boek leven in een (licht) dystopische toekomst. We zien de gevolgen van de klimaatopwarming, het water is gerantsoeneerd, de rijken zijn gevlucht naar het noorden, het is een wereld waarin drones en data overheersen. Ze wonen in een armoedig appartement en krijgen op een dag tot hun verbazing een levende heremietkreeft aan huis geleverd. Tegelijk maakt een goede vriendin bekend dat ze een kind verwacht.

De roman ontwikkelt zich als een complex geheel, met geregeld verhalen in het verhaal. Uiteindelijk lijkt het boek te gaan over het idee dat deze versie van de realiteit één van vele mogelijke werelden is. (Voor alle duidelijkheid: deze roman is totaal geen sciencefiction.) De lichtjaren voelt voor mij in die zin aan als een troostroman. De realiteit is slechts één van een oneindig aantal mogelijke versies. Tegelijk is het een boek over kwetsbaarheid: als wereld, als samenleving, als vrouw, als kreeft.

De lichtjaren is soms verwarrend. Ik heb het gevoel dat ik veel aspecten niet begrepen heb, waarvoor ik het boek dus een tweede keer zou moeten lezen. Tegelijk is de roman sterk, verrassend en gedurfd. Een uitdaging en een aanrader.

PS: Ik moest af en toe onvermijdelijk denken aan de film The Lobster, waarin mensen reïncarneren als een dier. Benieuwd of iemand daar iets van vindt.

Je kan De lichtjaren kopen in je plaatselijke boekhandel. Je kan het boek ook hier bestellen.

De website van Jens Meijen.

door wimoosterlinck

gelezen: Eric Vuillard: De orde van de dag

In dit ongelooflijke boekje (bestel hier) beschrijft de Fransman Éric Vuillard de aanloop naar de Anschluss, de annexatie van Oostenrijk door Hitler en nazi-Duitsland, net voor de start van de tweede wereldoorlog en de holocaust. Hij beschrijft de onderhandelingen, het politieke spel en de spanning, maar ook de dreigementen en het oeverloze gesukkel als de Duitse tanks massaal autopech hebben net over de Oostenrijkse grens.

Hij vertelt over de grote Duitse bedrijven die financiële steun gaven aan de nazi’s en dwangarbeiders uit de concentratiekampen gebruikten in hun fabrieken. Hun namen klinken ons bekend in de oren: Bayer, Opel, Daimler, IG Farben, Shell, BMW, Telefunken, Agfa, Siemens.

Maar vooral: Vuillard doet dat in een heerlijke, zwierige, humoristische taal. Als een vrolijk blijspel over één van de donkerste perioden van ons continent.

Het boek beschrijft op die manier niet alleen op pijnlijke wijze een reeks historische gebeurtenissen, maar gaat ook over wat waarheid is, hoe je iets vertelt, hoe iets voorgesteld wordt, concreet: dat de beelden die onze indruk van die tijd bepalen geschoten zijn door Joseph Goebbels.

Ik heb het op één avond uitgelezen. Een boek om stil van te worden. Verbluffend.

De orde van de dag werd aangeraden door Liesbeth Van Impe in de podcast ‘drie boeken’.

Ik heb het boek uitgeleend in bibliotheek De Krook in Gent. Het boek kopen kan hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Leonieke Baerwaldt: Hier komen wij vandaan

Hier komen wij vandaan (bestel hier) is het indrukwekkende debuut van de Nederlandse schrijfster Leonieke Baerwaldt.

De roman bestaat uit drie verhalen die doorheen het boek langzaam ineenvloeien. De personages zitten aan de rand van de samenleving, en hebben allemaal iets met vissen te maken: ze vangen er in het kanaal, of ze hebben een aquarium. Er wordt veel in bad gelegen, en het sprookje De kleine zeemeermin drijft door het hele verhaal.

Een aquarium is net zoals het leven van deze mensen een delicaat geheel: als er één element misloopt, geraakt alles uit balans, met soms verschrikkelijke gevolgen:

Een aquarium onderhouden is een kwestie van aandacht; zodra het verwaarloosd wordt is dat meteen zichtbaar. Ik controleer, meet, snoei en stel bij tot het water in balans is. Als ik dat niet doe, kan het binnen een dag uit evenwicht raken, naar de verkeerde kant omslaan, met onherstelbare schade als gevolg. Dan krijgen de vissen buikwaterzucht, witte stip of problemen met hun zwemblaas. Dan slachten de koralen elkaar af. Het aquarium is een reflectie van mijn handelen. Ik zie het als mijn ware spiegelbeeld. (p. 174)

Het boek gaat over mensen en dieren, over eenzaamheid en aanraking, maar ook over tijd en verlangen. Hier komen wij vandaan is een prachtige roman die blijft hangen, soms ontroerend, soms gruwelijk, vaak allebei tegelijk. Een aanrader.

De website van Leonieke Baerwaldt

Bestel hier het boek Hier komen wij vandaan

door wimoosterlinck

gelezen: Carmien Michels: Vaders die rouwen

Ik heb Vaders die rouwen gelezen (bestel het boek hier), een schitterende bundel met zes verhalen van de Vlaamse schrijfster en poetry slammer Carmien Michels.

Er is iemand die nachtmerries van paarden heeft, een vrouw die een stalker krijgt, een man die thuis mishandeld wordt door zijn eigen dochter. Een vader wiens dochtertje niet levensvatbaar is. De personages hebben het zwaar, ze krijgen klop van het leven.

Bijna steeds spelen dieren een belangrijke rol in het verhaal. Sommige scènes zijn indrukwekkend en filmisch, zoals deze, waarin er een ongeval gebeurt met een paardenwagen op de autostrade:

In de gietende regen klimt uit het wagenskelet een gewond dier omhoog, een zwangere merrie, zo zwart als het paard van Zorro. (p. 139)

Op de cover van het boek staat een foto van de foetus van een paard.

Carmien Michels schrijft complexe verhalen waarin veel onder de oppervlakte zit, en blijft zitten. Er is veel verleden dat spaarzaam uitgelegd wordt, onverwerkt verleden, verdriet, pijn en rouw.

Vaders die rouwen is een verzameling gedurfde, opwindende verhalen. Een ontdekking. En een aanrader.

Bestel het boek hier

De website van Carmien Michels

door wimoosterlinck

gelezen: Barbara Sarafian: Mamy Blue

Wat een heerlijke verrassing. In het autobiografische Mamy Blue (bestel het boek hier) schrijft actrice Barbara Sarafian over haar leven als kind in Watervliet, over school, opgroeien, werken, actrice worden, een kind krijgen. En over haar moeder, een artistieke ziel die eigenzinnig haar leven leidde en haar kinderen opvoedde, én erin slaagde ook nog eens geheel eigenzinnig te sterven.

Barbara Sarafian schrijft sprankelend en zwierig, lieflijk, fijnzinnig en grappig. Een boek vol pakkende momenten en hilarische beschrijvingen, inclusief de ultieme verrassingen op moeders sterfbed.

Mamy Blue is een prachtige ode aan een moeder en een nieuwe kennismaking met de dochter, die ons meeneemt voor een onvergetelijk bezoek aan haar bijzondere familie. Een aanrader.

Bestel het boek hier.

Ik praatte met Barbara Sarafian bij haar thuis in Gent voor mijn podcast over de drie boeken die je moet gelezen hebben. Luister hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Sylvie Marie: Alles valt

Alles valt (bestel het boek hier) is de tweede roman van schrijfster en dichteres Sylvie Marie. In het boek beschrijft ze genadeloos het leven van Roderik De Roo en zijn vrouw Caro. Ze wonen in Gent en hebben een zoontje, Cas. Roderik werkt als ondertitelaar bij de VRT. Caro geeft les fysica. De zwaartekracht speelt dan ook onmiskenbaar de hoofdrol in deze roman.

Het gaat niet goed met Roderik: het huwelijk loopt slecht, hij drinkt te graag en te veel, zijn werk slabakt, zijn ambitie om schrijver te worden gaat nergens heen. Online verzamelt hij namen van dramatisch klinkende plaatsen in de wereld. Zelf wonen ze in de Stropstraat in Gent. En dan hebben Roderik en Caro ruzie over een pietluttig keukenkastje en gebeurt er iets met hun zoontje.

Alles valt is een tintelende roman vol vermetele diepte over hoe je geluk zelf in handen hebt, over zelfdestructie en onze gedachten die de realiteit bepalen. Een verhaal over hoe door non-communicatie de dominosteentjes één voor één kunnen omvallen. En over de zwaartekracht dus:

“Alles is constant aan het vallen, ook als het standhoudt.” (p. 297)

Eerder las ik de dichtbundels van Sylvie Marie, waaronder Houdingen.

Ik kreeg Alles valt toegestuurd door Uitgeverij Vrijdag. Bestel het boek hier.

door wimoosterlinck

gelezen: David Schwartz: The Magic of Thinking Big

Hierzie: een full blown managementboek. Oude stijl dan nog. Geschreven in 1959: The Magic of Thinking Big (bestel hier). Voor iedereen die haar/zijn leven wil aanpakken, en niet bij de pakken wil blijven zitten.

David Schwartz geeft tips om succesvol te zijn – ik weet het, meer cliché wordt het niet. Maar inspirerend van de eerste bladzijde tot de laatste. Elke vier bladzijden moest ik stoppen om na te denken, dingen op te schrijven en vervolgens mijn leven te herorganiseren. Dit boek straalt enthousiasme uit, ondernemingslust en verantwoordelijkheidszin.

De centrale boodschap van het boek: denk na en beslis wat je wil zijn, en gedraag je op die manier in alle geledingen van je leven. Met andere woorden: stel je een doel, het is de enige mogelijkheid om iets te bereiken:

“Nothing happens, no forward steps are taken, until a goal is established. Without goals individuals just wander through life. They stumble along, never knowing where they are going, so they never get anywhere.

Goals are as essential to success as air is to life. No one ever stumbles into success without a goal. No one ever lives without air. Get a clear fix on where you want to go.” (p. 299)

Ik kreeg The Magic of Thinking Big vele jaren geleden cadeau van mijn toenmalige baas Erwin Deckers. Luister hier naar de podcast: de drie boeken die je moet gelezen hebben volgens Erwin Deckers.

Bestel het boek hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Paul Verrept: Brandingen

Brandingen van de Vlaamse auteur, tekenaar en grafisch ontwerper Paul Verrept is een boekje met twee theaterteksten: De vloed en De vlucht, die één geheel vormen en nu samen zijn uitgegeven. Het resultaat is een tekst over een koppel dat aan zee woont, man en vrouw, en een kind. Een kind dat aanspoelt op het strand.

In spaarzame woorden en korte zinnen schrijft Paul Verrept over communicatie en afstand. Over wat zij ziet en hij niet. Over twee kanten van een verhaal.

Brandingen is een dun boekje, 83 bladzijden, maar zit vol gevoel en vol suggestie. Het is een prachtig verhaal over vluchtelingen, over mensen die vluchten, en hopelijk weer thuiskomen.

“Soms wuif ik. Naar de zee. In de hoop dat ze weten dat iemand hen opmerkte. Dat er iemand is die hen zag. Dat er iemand is die mij ziet. Dat ook.” (p. 37)

Bestel Brandingen hier

de website van Paul Verrept

door wimoosterlinck

gelezen: Sam De Graeve: Dag vader,

In Dag vader, vertelt Sam De Graeve over de reis die hij met zijn vader maakte door Engeland. Ze wandelen samen langs de overblijfselen van de muur van Hadrianus, een oud-Romeinse verdedigingsmuur waarvan naar oud-Romeinse traditie niet veel meer overeind staat. Ook tussen zoon en vader staat een knoert van een communicatiemuur, kortom: voer voor metaforen.

In het boek wisselt Sam De Graeve het verhaal van de wandeling af met verhalen uit zijn jeugd en beschouwingen over leven, ouderdom, adembenemende Midden-Oosterse psychiaters en de Britse volksaard. Zijn vader is een zwijgzame oudere man, die bovendien zijn hoorapparaat thuis vergat, wat niet bevorderlijk is voor een sprankelende communicatie. Sam voert in het boek dan ook bijna uitsluitend zelf het woord, lustig jonglerend met woorden, niet vies van een woordspeling hier en een literaire verwijzing daar.

Dag vader, (mét komma dus) is min of meer een sequel van Reizen met dochters, het boek dat Sam De Graeve in 2010 schreef. Intussen is Sam zélf uitgever, bij Borgeroff & Lamberigts, en bracht hij zonder verpinken zijn eigen boek uit. En terecht.

Ik kocht Dag vader, op de boekvoorstelling in de Kopergieterij in Gent, waar Bart Peeters de meest verrukkelijke speech aller tijden gaf. Klik hier om het boek te bestellen.

door wimoosterlinck

gelezen: Sylvia Vanden Heede, Thé Tjong-Khing: Vos en Haas

Voorgelezen aan mijn zoontje Bo: Vos en Haas (bestel hier), het verhaal over een vos en een haas die samenleven in het bos. Voor het gemak heet de vos Vos en de haas Haas. Er is ook een uil aanwezig en een ei waaruit een kip komt die Piep heet en enkel Tok zegt. Op een dag komt er bezoek van de nuffige eekhoorn Pluim. Spoiler alert: Pluim wordt de love interest van Vos, al is de liefde tamelijk eenzijdig en is er van consumptie dan ook geen sprake. Desondanks hebben Bo en ik ervan genoten.

Bestel Vos en Haas hier.

door wimoosterlinck

gelezen: Roland Jooris: Vertakkingen

Ik heb Vertakkingen gelezen, de nieuwe dichtbundel van de Vlaamse dichter Roland Jooris. (bestel hier)

Roland Jooris (1936) is de schrijver met de grootste zeggingskracht per vierkante centimeter. Zijn woorden zijn de mooiste, de krachtigste, zijn letters de duurste.

In deze bundel Vertakkingen is er veel kunst aanwezig. Een gedicht heet Giacometti, er zijn “enkele spaarzame toetsen” op een piano, enkele keren gaat het over de pagina’s van de bundel zelf. Een reeks gedichten is geënt op het werk van Roger Raveel: zijn schilderijen worden woorden, met kaders en schuine lijnen die het canvas komen binnenvallen.

De dichter speelt in Vertakkingen voortdurend met tegenstellingen en dwingt de taal tot zijn essentie. Het lijkt alsof Roland Jooris met schamele woorden tast naar een werkelijkheid die buiten de tekst ligt. Alsof hij al een heel dichtersleven machteloos en vruchteloos grijpt, en altijd nét mist.

Bestel de bundel Vertakkingen hier.

Eerder las ik van Roland Jooris Als het dichtklapt.

Uitgehongerd
in doorgronden en benig
in zijn schrift

een stug in tegenlicht
als afgezonderd
zich nog wagen

heftig
hoe het weerloze
betrokkenheid
verraadt

(p. 13)

door wimoosterlinck