Ik heb gesmuld. Ik heb de uren afgeteld tot ik kon stoppen met werken en voortlezen. Ik ben dan ook bewonderaar – zeg maar fan – van de Obama’s. Omwille van hun visie, hun werkkracht, hun consequente houding van leiderschap, optimisme en progressieve vooruitgang.
Becoming is de langverwachte autobiografie van Michelle Obama, de eerste zwarte first lady in de geschiedenis van de Verenigde Staten. Obama vertelt hoe ze als Michelle Robinson opgroeide in een klein appartementje in de South Side van Chicago en hoe ze op Princeton University één van de weinige zwarte vrouwelijke studenten was.
Het centrale thema van het boek is ras: hoe je als zwarte vrouw harder je best moet doen dan als, tja, blanke man. Een fragmentje over integratie op de universiteit:
“Ik begrijp dat het, als het over diversiteit op de campus gaat, ideaal zou zijn om iets te bereiken wat lijkt op wat vaak op de brochures staat: glimlachende studenten die in keurige, etnisch gemengde groepen werken en met elkaar omgaan. Maar nu er nog steeds meer witte studenten rondlopen op campussen van colleges, ligt de last van het assimileren grotendeels op de schouders van studenten uit de minderheden. In mijn ervaring is dat heel veel gevraagd.” (p. 93-94)
Na een derde van het boek leert Michelle als werknemer van een advocatenbureau de rechtenstudent Barack Obama kennen. Haar leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Het levert het mooiste, wellicht meest indringende fragment van het boek op:
“Een senior partner vraagt of je mentor zou willen zijn van een nieuwe tijdelijke medewerker voor de zomer en het antwoord is: natuurlijk wil ik dat. Wat je nog moet leren begrijpen is de wijzigingskracht van een eenvoudig ja. Je weet niet dat, als er een memo komt waarin deze opdracht bevestigd wordt, een diepe en onzichtbare breuklijn in je leven is ontstaan, dat een houvast al is gaan loslaten. Naast je naam staat nog een naam, die van een of andere bekwame rechtenstudent die bezig is zijn eigen ladder te beklimmen. Net als jij is hij zwart en komt van Harvard. Meer dan dat weet je niet van hem – alleen zijn naam, en die is raar.” (p. 113)
Michelle Obama focust in haar boek vooral op het persoonlijke: het gaat over haar struggles als moeder en werkende vrouw, over de moeilijkheden om zwanger te geraken en de IVF-behandeling die een oplossing bood, over de relatietherapie die ze volgde samen met haar man toen het moeilijk ging. Het boek geeft zo een heel persoonlijke kijk in het leven van één van de beroemdste koppels op aarde.
Het laatste deel van Becoming gaat over haar tijd als First Lady in het Witte Huis, over de drukte, de politiek, de beveiliging, de alomtegenwoordige blik van pers en publiek, en over de vraag hoe je twee opgroeiende kinderen in zo’n situatie een min of meer normale opvoeding geeft.
Af en toe sluimert er wat politiek door het boek, maar niet veel. Opvolger Donald Trump krijgt er maar even van langs: ze noemt hem een vrouwenhater. Voor het politieke relaas is het wellicht wachten op het boek van echtgenoot en president Barack Obama in de loop van 2019.
Becoming is een heerlijk interessant boek dat gaat over de identiteit van de vrouw Michelle Robinson-Obama. Hoe ze als zwart meisje de kans kreeg om te studeren, die kans met beide handen greep en in het politieke centrum van de wereld terechtkwam. Ze vertelt hoe ze doelen stelt in haar leven, hoe ze werkt om die doelen te realiseren, maar ook over haar worsteling met haar rol als werkende moeder en echtgenote. Becoming is een inspirerend boek op heel veel vlakken. Een schitterende aanrader.
