“En dit is de brandweerwagen van Mega Toby.”
Onze gids is duidelijk een oud-brandweerman, hij draagt een kanariegeel t-shirt en blijft ons het hele bezoek op de voet volgen. Ik wist niet dat Mega Toby de eigenaar was van een brandweerwagen. Maar ons zoontje Bo zit al trots achter het stuur.
We staan midden in een industriegebied in Erembodegem, deelgemeente van Aalst, in een enorme loods die het Brandweermuseum herbergt. Het museum is van april tot en met oktober twee zondagen per maand open. Ons bezoek is een cadeautje voor de derde verjaardag van Bo.
Naast tientallen brandweerwagens zijn hier brandweerladders te zien, brandweerpakken, brandweerhelmen, brandweersirenes, brandweerfietsen, brandpreventiebrochures en foto’s van de brand in de Innovation in 1967. Er is ook een soort FC De Kampioenen-cafetaria die naar sigaretten meurt.
Onze gids zegt dat we mogen plaatsnemen in elke brandweerwagen waarvan we de deur open krijgen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen.
Dit museum moet voor Bo het absolute hoogtepunt worden van een lange, hete brandweerzomer. Hij is erin geslaagd om tijdens de maanden juni, juli, augustus en september elke dag Brandweerman Sam te spelen, van ‘s morgens tot ‘s avonds.
Brandweerman Sam is een sympathieke tekenfilmheld die branden blust en ook poesjes uit bomen redt, een activiteit waarvoor Bo voor zijn leeftijd al een verdacht enthousiasme vertoont. Wij bezitten een boek met verhaaltjes van brandweerman Sam en drie reeksen filmpjes op dvd, ons uitgeleend door bevriende brandweerliefhebbers.
Brandweerman Sam wordt omringd door enkele figuren die tijdens het spel om beurten door de andere leden van het gezin vertolkt moeten worden. Er is weinig manoeuvreerruimte: Bo beslist alles.
Mijn vriendin Marie is altijd Elvis, een collega-brandweerman die een duizelingwekkende gelijkenis vertoont met de gelijknamige zanger. Waarop Marie steevast in Love me tender uitbarst, door Bo onthaald op een afkeurende blik. Brandweermannen zingen niet. Brandweermannen blussen branden.
Ik speel commandant Staal, die zich ondanks zijn stoere naam in de living ophoudt, op een kartonnen doos achter de zetel (de kazerne), waar verwacht wordt dat hij om de drie en een halve minuut BRAND! roept, daarbij ook de plaats in huis noemend waar de brand in kwestie zich afspeelt. Liefst wordt deze boodschap luidkeels gebruld in een okie-dokie (een walkie-talkie).
Als er brand gemeld wordt in zeg maar de keuken, snelt Bo vlug naar de living om zijn brandweerwagen te halen, waarna hij in de keuken met zijn handjes een denkbeeldige brandweerspuit beetpakt en luid PSSSJJJT doet. Eén seconde later is de brand naar tevredenheid geblust en kan de terugtocht naar de kazerne aangevat worden, tenzij de brandweerman een beker melk wil drinken of kaka moet doen op zijn potje.
Er is ook Jenny. Het is niet helemaal duidelijk wat Jenny doet. Oorspronkelijk vreesde ik dat zij in de brandweerkazerne verantwoordelijk was voor de vaat, het strijken der brandweerkostuums en het afstoffen van de helmen. Gelukkig blijken de bedenkers van Brandweerman Sam toch al de 21ste eeuw te zijn binnengetreden en is Jenny gewoon brandweervrouw naast de rest.
Jenny wordt meestal gespeeld door Bo’s zus Roos. Soms is Jenny gewoon een lege plek naast Bo met wie hij desalniettemin uitgebreide conversaties voert.
Onze driejarige huisbrandweerman draagt elke dag een rood t-shirt en een harnas (Bo’s mini-rugzakje) en hij heeft het bijzonder druk: hij blust niet alleen branden bij ons thuis en pakweg op de autostrade, maar zelfs tijdens een rustige wandeling in het bos kan er elk moment een nietsvermoedende eeuwenoude eik in de fik vliegen.
En nu bevinden we ons tussen de grootste collectie brandweerwagens ten westen van Opwijk. Onze gids plakt nog steeds aan ons. En Bo zit achter het stuur van de brandweerwagen van Mega Toby.
Ik heb het opgezocht. Deze brandweerwagen blijkt een rol te spelen in een Valentijnsaflevering van Mega Mindy, waarin de schuur van een zekere zakenvrouw Katharina in brand staat, Toby met zijn brandweerwagen komt aanrijden, bij de aanblik van Katharina haar schuur in Mega Toby verandert en vervolgens naar diepe tevredenheid van Katharina zijn spuit hanteert. Wie verzint dit soort verhaaltjes.
Zie hem zitten, onze driejarige, blakend van onschuld, gelukkiger dan ooit. Zittend aan zijn stuur, dromend over vuur en water, over avontuur, en over later.
We hebben onze gids kunnen afschudden en zijn naar huis teruggekeerd, waar de brandhaarden in respectievelijk gang en keuken meteen succesvol gedoofd werden.
Gelukkige derde verjaardag, brandweerman Bo. Blus ze.
het brandweermuseum van Aalst
meer verhalen over Roos en Bo
